Hrant Dink'in katledilişinin üzerinden 3 yıl geçti.Zaman,hala adaletin aleyhine işlemeye devam ediyor.Adaletin geciktiği her gün,Hrant Dink,bir kez daha vuruluyor;bir kez daha uzanıyor kaldırıma kalkmamak üzere...
Gelinen noktaya dönüp baktığımızda tetiği çektirten iradenin ortaya çıkmasına engel olmaya çalışanları görüyoruz;hatta aşikar olarak ortada olanların üstlerinin nasıl örtüldüğüne tanıklık ediyoruz.Haliyle hukuk hiçbirimizin vicdanına dokunamıyor.Acı her geçen gün daha da katlanılmaz hale geliyor.
19 Ocak 2010.Kültür Başkenti eşşiz İstanbul'un sokaklarından birinde hala bir ceset yatıyor.Tedirgin ruhu kalkamıyor kanlı kaldırımdan.O'nun orada olduğunu bilenler ses vermek için gidiyorlar yanına.O'nun sesi oluyorlar hep birlikte."Adalet için;Hrant için" diyorlar.Katili tanıdıklarını haykırıyorlar.
Katili tanıyoruz.Bu ülkede,düşünen insanların ölüm fermanını yazanların kimlikleri ortaya çıkarılmadıkça,daha nice beyaz bereliler tanıyacağımızı biliyoruz.Aramıza karıştıklarında bir "kahraman" gibi karşılanacak canilerin,"neferlik" hikayelerine kıymet takdir edilmesini istemiyoruz.Dayanamıyoruz.İşlemeyen adaletin gebe olduğu cinayetleri görüyoruz;korkuyoruz.
19 Ocak 2010.Rakel Dink'i görüyorum."Hangi karanlık unutturabilir sevgilim?" diyen titrek sesi kulağıma geliyor.İçim acıyor yine...
Adaletin geciktiği her gün koku yayılıyor;farkında mısınız?Koca bir ülke ceset kokuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder