bu kadar

yaşananlar anlamını bulamıyor
gereksiz yere sarfedilen cümleler
kocaman bir boşluğa akıyor
onlarla ruhunu yıkamaya çalışan bizler,
zavallı hayalperestler,
hayatı başkasının kaderiyle yaşıyor
ve unutuyoruz çizgimizi
sonra diğerlerini de,
sonra tüm çizgileri...

aynadaki kadınsa sorguluyor,
çizgilerin üzerindeki gölgeyi

benliğimiz cesaret bulamıyor
aynada yitirdiğimiz suretler
arkada bıraktığımız kadını arıyor
o ise kaçırıyor gözlerini,
sonra diğerlerini de,
sonra tüm benliğini...

aynadaki kadınsa sorguluyor,
çizgilerin üzerindeki gölgeyi

çizgiler derinleşerek varoluyor
kaybettiğimiz tüm renkler
bulunmak istercesine çırpınıyor
herşey yitiriyor netliğini,
bir tek gözlerimiz dışında...
anlamlı kılarken bir başka bedeni
ruh sonsuza dek mahkum ediliyor
sonsuza dek...
çünkü anlam bulunamıyor
çünkü anlamsız her yer
ve anlamsız her şey,
bir tek gözlerimiz dışında...