Sıkılıyorum. Söz konusu ben olduğuma göre çok enteresan bir durum olduğunu söyleyemiyorum. Büroda olmama, kendi çapımla orantılı olarak bir şeylerle meşgul olmama rağmen sıkılma halim baki... Ne istediğimi biliyorum; ama bilmek istemiyor gibiyim ya da bilmiyorum; ama bildiğimi zannetmekteyim. Bildiğimi düşündüğüm ama bilmekten kaçındığım isteğimi dile getirmekten evleviyetle korkuyorum. Zaten bu da ilginç değil. Çünkü genel olarak ben hep korkuyorum. Sonrasında korktuklarım bir bir başıma gelse de korkmaktan yorulmuyorum. Amma velakin sıkıntı şu ki sıkılıyorum. Sence nedir durum? Bence bildiğin kaşınıyorum. Kaşımanı istemiyorum. Kaşımak da istemiyorum. Ne istiyorum? Ne istediğimi söylememek istiyorum. İfade etme özgürlüğümüz pek yok gibi ama şükürler olsun ki etmeme özgürlüğümüz hala yerinde duruyor. Öyle işte. Sessiz sessiz,sıkıcı sıkıcı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder